چند روز پيش توي روزنامه خوندم ك بچه هاي تئاتر عروسكي بيرجند رتبه اول كشوري رو آوردند. وقتي اين مطلب رو خوندم دلم حال و هواي پارسالو بجنوردو تئاترو كرد.

واسه همينم تصميم گرفتم راجب سوتي هاو ادا بازي هاي بجنورد توي وب پست بذارم تا خاطراتمون براي زهراو ببعي هم زنده شه و سارا هم ك اگرچه با ما نبود اما اينقدر براش تعريف كرديم ك همه رو از بره.

هميشه و هميشه اينو گفتم اما بازم ميگم ك مسافرت بجنورد قشنگ ترين مسافرتي بود ك توي تموم زندگيم رفتم الان دگ احساس ميكنم اردو هاي يك روزه رو دوس ندارم فقط مسافرتاي چندشبه و البته خارج از استان.

هيچوقت نخواهد رسيد ك من، آقاي ب(ك البته اسم هاي مستعار زيادي رو بهش نسبت داديم مثل: فلفل، حس برتر و...) و بچه هاي تئاتر قاين والبته لهجه ي باحالشون، سركار گذاشتن پسر خبرنگار مازندراني، آقاي شريف، سوتي ضايع ريحانه، چايي ك فلفل بهم تعارف كرد،  تيكه پروندناو كل كل كردن با پسره ك توي باباامان مغازه داشت ك بعدش نيلو با كله رفت تو ميله مغازشو آبرومونوبرد رو فراموش كنم. اما درمورد خانم كياني( مربي كار) ك هنوزم معتقدم تعادل رواني نداره.

نميدونم الان فلفل كجاست و چيكار ميكنه اما هر كجا ك هست آرزو ميكنم هميشه براي اطرافيانش حامي خوبي باشه همونطور ك توي سفر 5 روزه بجنورد براي ما حامي خوبي بود.

اگ بخوام تموم ماجراهارو بگم فك نميكنم تا دو روز دگ تموم شه.

اما در آخر بايد بگم ك خيلي خوشحالم ك تئاتر با همه ي سختي هايي ك داشت و عذابايي ك باعث شد بكشيم، پايان خوبي داشت.